Wat een week :)

Hallohallo familie en vrienden,

Wat gaat een week snel en wat kan een mens veel meemaken in een week! Alles in deze blog verwerken word een beetje lastig, maar goed als ik straks weer thuis ben spreken we af en vertel ik de verhalen die niet in m’n blogs te lezen zijn! Deal?!

Nadat ik mijn laatste blog afgelopen vrijdag online had gezet kwam de zaterdag. Marjolein had mij in contact gebracht met haar buurjongen (Julius) die mijn die zaterdag mee zou nemen de stad in. Julius is opgegroeid in een kinderthuis en is nu muzikant. Hij vind dat hij wat terug moet doen en zo verkoopt hij zijn cd’s waarvan dan een deel naar zijn stichting gaat. Ook houd hij eens in de zoveel tijd een soort benefietconcert om geld op te halen. Heel gaaf dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt en zijn talent hiervoor inzet!

Met het idee om meer van de stad te zien vertrok ik zaterdag richting town. De reis naar town was een heel avontuur! Wat een mensen, de reis duurde een uur en hoe meer town naderde hoe drukker het werd. Aangekomen in town was het vinden van de juiste persoon een hele uitdaging. Ik had de straat doorgegeven en dat ik voor een groene winkel stond, maar goed deze straat bleek aardig lang en er bleken meer groene winkels te zijn… Het duurde even maar uiteindelijk vonden we elkaar! Town bestaat uit twee gedeelte met daartussen een weg. Aan de ene kant ligt het rijke gedeelte waar veel grote bedrijven zijn gevestigd en het ziet er goed uit. De prijzen in de winkels lijken op Nederland en het vinden van een blanke persoon is niet zo moeilijk. Ga je naar de andere kant van de weg ook wel genaamd down townkom je een heel ander straatbeeld tegen. De straten zijn vol honderden kleine winkeltjes en de prijzen liggen stukken lager. Het vinden van een blanken is een hele uitdaging bijna onmogelijk. Echt bizar 1 weg maar wel een wereld van verschil.

Na wat van de stad gezien te hebben kwam Julius met het idee om vrienden van hem op te zoeken. Ik vond dit prima en wist niet echt wat ik moest verwachten. Na een hele reis lieten we Nairobi achter ons en kwamen we uit op een achteraf weggetje. Hier ontmoete ik echtpaar dat zich bezighoud met in de projecten in de binnenlanden van Kenia. De vrouw was een geboren Keniaan maar heeft haar jeugd grotendeels doorgebracht in Duitsland. Ze vond dat ze wat terug moest doen voor haar land en besloot terug te gaan. Zoals ik zei hebben ze projecten in het binnenland deze projecten zijn er vooral op gericht om de jeugd in de dorpen te houden een groot probleem hier immers is dat veel jeugd naar de stad vertrekt terwijl er nauwelijks meer werk is in de stad. De volgende dag zouden ze naar een project gaan en mocht ik mee. Leek me echt heel gaaf maar ik had nog een andere afspraak dus dit gaat er later van komen!

Na wat gegeten te hebben gingen we op weg. Ik had geen idee wat we gingen doen en dacht we zien het wel. Na een reis terug naar de stad stopte we bij een universiteit. We gingen met de lift helemaal naar boven en wat ik toen meemaakte had ik van tevoren echt nooit kunnen bedenken… Er was een miss verkiezing voor mensen met een beperking… Wat een gekkenhuis maar wel echt heel leuk! Ik werd al snel gespot en vanaf het podium werd ik naar voren geroepen om op de foto te gaan. Ook werd er gefilmd voor de tv wat een happening! Toen ik na een lange terugreis thuis kwam was ik helemaal versleten was blij dat ik mijn bed kon opzoeken.

De zondag erop ben ik met Julius meegegaan naar zijn kerk. De kerk ligt in een rijkere wijk van Nairobi en de bezoekers zijn vooral de rijkere Kenianen. Voorafgaande aan de dienst waren er eerst groepen. De groepen waren echtparen of alleenstaande. Ik vroeg later aan een leider of het het idee was om te zorgen dat uiteindelijk iedereen in de groep van echtparen terecht zou komen dit was inderdaad het idee achter dit systeem ;) In de groepen werd gesproken over je grotere doel in je leven. Een heel interessant onderwerp ook omdat ik bij de rijkere Keniaanen zat. Gaandeweg het gesprek leek het net alsof ik in Nederland was. Deze mensen waren ook allemaal hard bezig met het maken van een carrière en zochten ook naar hoe ze God hierin konden combineren.

Tijdens het gesprek dwaalde mijn gedachte wat af. Ik zat in een luxe omgeving op een prachtig terrein, maar ondertussen zat ik nog wel steeds in Nairobi… Ik dacht terug aan gisteren toen ik de twee kanten van Nairobi in town had gezien… Ja wat een verschil maakt het in welk bedje je bent geboren. Het verschil is giga… Het maakte me boos maar waarom? Onmacht… Ik dacht verder ja ik kan makkelijk zeggen het is niet eerlijk maar ik hoor immers zelf ook bij de rijkere van deze aarde en ben ook geboren in een rijk bedje. Sta ik zelf wel eens stil bij dat dit gegeven zoveel invloed heeft op hoe mijn leven er vanaf mijn geboorte uitziet? Ik mag nu 3 weken werkzaam zijn in een kinderthuis. Aan de kinderen is van de buitenkant weinig te zien ze zijn immers altijd vol energie en vrolijk, maar ja deze kinderen zitten niet voor niks in een kinderthuis… Aankomende zaterdag ga ik naar Kibera 1 van de grootste krottenwijken van de wereld waar 1,2 miljoen mensen dagelijks moeten overleven. Dan sta ik daar zaterdag zie ik de ‘huisjes’ zie ik de kinderen en dan ja het zou me raken, maar na dat ga ik weer naar huis en over 2,5 maand zelf weer naar Nederland… Een vraag die mij bezighoud en ik ook aan u wil voorleggen: besef u/ik hoe goed wij het hebben en wat doen wij hier vervolgens mee?

De rest van de week ben ik weer werkzaam geweest bij het kinderthuis en heb ik nog een dagje met Julius projecten bezocht. Ook heb ik heel mooi en dankbaar nieuws! De actie die ik vorige week ben gestart heeft ervoor gezorgd dat de schoolboren kunnen worden gekocht en de eerste 6 schoolbankjes zijn ook een feit!!!!! Echt zo gaaf ik ben u als sponsor hier echt heel dankbaar voor :) Denkt u nou hu actie? Schoolborden en schoolbankjes? Daar moet ik meer van weten hier nogmaals in het kort. Zoals u heeft gelezen ben ik hier werkzaam in een kinderthuis genaamd Watoto Wema. Het is leuk dat ik hier mag zijn, maar ik zou graag iets achter willen laten waar ze echt wat aan hebben! Zo kwam ik op het idee om de schoolborden te vervangen en de schoolbankjes die zijn immers hard aan vervanging toe! De schoolborden zijn inmiddels voorzien ik ga nu voor zoveel mogelijk schoolbankjes. Schoolbankjes kosten per stuk €50 en zijn dan van staal met een houten zitting wat in de toekomst betekend dat alleen eens in de zoveel tijd het hout moet worden vervangen dus ook nog duurzaam! Even prakties wil u meehelpen iedere euro is mooi meegenomen! Mijnrekeningnummer is NL12RABO0366830171 (L. W. van den Berg)onder vermelding van Watoto Wema. Laat mij even weten als je geld over hebt gemaakt en hoeveel bijvoorbeeld door een mail (arwinberg@kpnmail.nl) of een berichtje op facebook, want internetbankieren is voor mij wat lastig. Alvast super bedankt!

Dit was het weer voor deze week :)
Een hele goede week en tot volgende week!
Arwin

Ps. Ik heb deze keer wat foto’s! Deze foto’s zijn van mijn ‘thuis’ Ik zal de volgende keer wat toelichten en wat foto’s van het kinderthuis erbij zetten!